Ustawa o świadczeniu uzupełniającym określa warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Celem świadczenia uzupełniającego jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Komu przysługuje świadczenie uzupełniające?
Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które:
– zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:
– obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub
– posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub
– cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
– nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, z wyłączeniem;
– renty rodzinnej przyznanej dzieciom bez względu na ich wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie do ukończenia 16 lat albo do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia,
– zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów nie przekracza kwoty 1600 zł miesięcznie.

W jakiej wysokości przysługuje świadczenie uzupełniające ?
Świadczenie uzupełniające przysługuje w wysokości nie wyższej niż 500 zł miesięcznie, przy czym łączna kwota świadczenia uzupełniającego i świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych oraz zagranicznych świadczeń emerytalno-rentowych, z uwzględnieniem wyłączeń, o których mowa w ww. ustawie, nie może przekroczyć 1600 zł miesięcznie.

W jaki sposób ubiegać się o świadczenie uzupełniające?
Prawo do świadczenia uzupełniającego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe (KRUS, ZUS, inne). W przypadku osób pobierających emeryturę lub rentę z KRUS wniosek wraz ze stosownymi dokumentami należy złożyć w jednostce organizacyjnej KRUS wypłacającej świadczenie emerytalno-rentowe (oddział regionalny lub placówka terenowa KRUS).
Osoby, które pobierają emerytury z KRUS.
Do wniosku należy załączyć dokumenty niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia uzupełniającego, a w szczególności:
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
– w przypadku osób uprawnionych do emerytury lub renty zagranicznej bądź innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze – dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych;
Osoba składająca wniosek o świadczenie uzupełniające musi ponadto złożyć oświadczenie o nieposiadaniu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub o posiadaniu prawa do takich świadczeń, wskazując nazwę organu przyznającego oraz wysokość przyznanych świadczeń.
Ustalanie prawa i wysokości oraz wypłata świadczenia uzupełniającego
W przypadku osób pobierających emeryturę lub rentę jedynie z KRUS, decyzje w sprawie świadczenia uzupełniającego wydaje i świadczenie to wypłaca KRUS. W razie zbiegu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, decyzje w sprawie świadczenia uzupełniającego wydaje i świadczenie to wypłaca ten organ, który wypłaca dodatek pielęgnacyjny (KRUS, ZUS, inne).
Świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.
Jeśli ustaną okoliczności będące podstawą przyznania świadczenia uzupełniającego, prawo do tego świadczenia ustaje od miesiąca, w którym nastąpiło zdarzenie będące podstawą utraty prawa
do świadczenia uzupełniającego. Kasa wyda wówczas decyzję, w której stwierdzi ustanie prawa do świadczenia i wstrzyma jego wypłatę.
O czym należy poinformować KRUS, jeśli przyznano świadczenie uzupełniające
Osoba, której przyznano prawo do świadczenia uzupełniającego jest obowiązana poinformować niezwłocznie KRUS o wszelkich zmianach mających wpływ na prawo do świadczenia uzupełniającego oraz jego wysokość, w szczególności o:
– nabyciu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (o charakterze innym niż jednorazowe) oraz ich wysokości,
– nabyciu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych przyznanych przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych,
– ustaniu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych oraz przyznanych przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych,
– niezamieszkiwaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– tymczasowym aresztowaniu lub odbywaniu kary pozbawienia wolności. Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie uzupełniające, jest obowiązana do jego zwrotu łącznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.
Dodatkowe informacje
Świadczenie uzupełniające jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Ze świadczenia uzupełniającego nie dokonuje się potrąceń i egzekucji.
Komu nie przysługuje świadczenie uzupełniające?
Świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie:
– niepełnoletniej,
– która nie została uznana za niezdolną do samodzielnej egzystencji,
– która posiada wyłącznie orzeczenie o niepełnosprawności,
– która nie zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– uprawnionej do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych, które wraz z zagranicznymi świadczeniami emerytalno-rentowymi przekraczają kwotę 1600 zł (z uwzględnieniem wyłączeń),
– która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem tej, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.
Więcej informacji na temat świadczenia uzupełniającego można uzyskać w każdej jednostce organizacyjnej KRUS.

Świadczenie uzupełniające przyznawane będzie na wniosek osoby uprawnionej. KRUS rozpocznie rozpatrywanie wniosków o to świadczenie od 1 października 2019 r. Wzór wniosku
o świadczenie uzupełniające będzie dostępny na stronie internetowej KRUS oraz w każdej jednostce organizacyjnej KRUS.

Wzór zaświadczenia do pobrania wzór zaświadczenai lekarskiego – KRUS