Ośrodek Pomocy Społecznej serdecznie zaprasza na „Warsztaty dla Rodziców”, które odbędą 19 września 2019 roku o godz. 8.15 (czwartek) w siedzibie Ośrodka.
W trakcie warsztatów istnieje możliwość podjęcia tematów zasugerowanych przez zainteresowanych.

Ustawa o świadczeniu uzupełniającym określa warunki nabywania prawa, tryb przyznawania oraz zasady wypłacania i finansowania świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.
Celem świadczenia uzupełniającego jest dodatkowe wsparcie dochodowe osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Komu przysługuje świadczenie uzupełniające?
Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które:
– zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:
– obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub
– posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub
– cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
– nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, z wyłączeniem;
– renty rodzinnej przyznanej dzieciom bez względu na ich wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie do ukończenia 16 lat albo do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia,
– zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów nie przekracza kwoty 1600 zł miesięcznie.

W jakiej wysokości przysługuje świadczenie uzupełniające ?
Świadczenie uzupełniające przysługuje w wysokości nie wyższej niż 500 zł miesięcznie, przy czym łączna kwota świadczenia uzupełniającego i świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych oraz zagranicznych świadczeń emerytalno-rentowych, z uwzględnieniem wyłączeń, o których mowa w ww. ustawie, nie może przekroczyć 1600 zł miesięcznie.

W jaki sposób ubiegać się o świadczenie uzupełniające?
Prawo do świadczenia uzupełniającego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe (KRUS, ZUS, inne). W przypadku osób pobierających emeryturę lub rentę z KRUS wniosek wraz ze stosownymi dokumentami należy złożyć w jednostce organizacyjnej KRUS wypłacającej świadczenie emerytalno-rentowe (oddział regionalny lub placówka terenowa KRUS).
Osoby, które pobierają emerytury z KRUS.
Do wniosku należy załączyć dokumenty niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia uzupełniającego, a w szczególności:
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub,
– orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
– w przypadku osób uprawnionych do emerytury lub renty zagranicznej bądź innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze – dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych;
Osoba składająca wniosek o świadczenie uzupełniające musi ponadto złożyć oświadczenie o nieposiadaniu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych lub o posiadaniu prawa do takich świadczeń, wskazując nazwę organu przyznającego oraz wysokość przyznanych świadczeń.
Ustalanie prawa i wysokości oraz wypłata świadczenia uzupełniającego
W przypadku osób pobierających emeryturę lub rentę jedynie z KRUS, decyzje w sprawie świadczenia uzupełniającego wydaje i świadczenie to wypłaca KRUS. W razie zbiegu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych, decyzje w sprawie świadczenia uzupełniającego wydaje i świadczenie to wypłaca ten organ, który wypłaca dodatek pielęgnacyjny (KRUS, ZUS, inne).
Świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.
Jeśli ustaną okoliczności będące podstawą przyznania świadczenia uzupełniającego, prawo do tego świadczenia ustaje od miesiąca, w którym nastąpiło zdarzenie będące podstawą utraty prawa
do świadczenia uzupełniającego. Kasa wyda wówczas decyzję, w której stwierdzi ustanie prawa do świadczenia i wstrzyma jego wypłatę.
O czym należy poinformować KRUS, jeśli przyznano świadczenie uzupełniające
Osoba, której przyznano prawo do świadczenia uzupełniającego jest obowiązana poinformować niezwłocznie KRUS o wszelkich zmianach mających wpływ na prawo do świadczenia uzupełniającego oraz jego wysokość, w szczególności o:
– nabyciu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych (o charakterze innym niż jednorazowe) oraz ich wysokości,
– nabyciu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych przyznanych przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych,
– ustaniu prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych oraz przyznanych przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych,
– niezamieszkiwaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– tymczasowym aresztowaniu lub odbywaniu kary pozbawienia wolności. Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie uzupełniające, jest obowiązana do jego zwrotu łącznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego.
Dodatkowe informacje
Świadczenie uzupełniające jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Ze świadczenia uzupełniającego nie dokonuje się potrąceń i egzekucji.
Komu nie przysługuje świadczenie uzupełniające?
Świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie:
– niepełnoletniej,
– która nie została uznana za niezdolną do samodzielnej egzystencji,
– która posiada wyłącznie orzeczenie o niepełnosprawności,
– która nie zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
– uprawnionej do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych, które wraz z zagranicznymi świadczeniami emerytalno-rentowymi przekraczają kwotę 1600 zł (z uwzględnieniem wyłączeń),
– która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem tej, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego.
Więcej informacji na temat świadczenia uzupełniającego można uzyskać w każdej jednostce organizacyjnej KRUS.

Świadczenie uzupełniające przyznawane będzie na wniosek osoby uprawnionej. KRUS rozpocznie rozpatrywanie wniosków o to świadczenie od 1 października 2019 r. Wzór wniosku
o świadczenie uzupełniające będzie dostępny na stronie internetowej KRUS oraz w każdej jednostce organizacyjnej KRUS.

Wzór zaświadczenia do pobrania wzór zaświadczenai lekarskiego – KRUS

1. Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:
1) obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, lub
3) cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.
2.  Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej przyznanej w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39, 730 i 752), zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1600 zł miesięcznie.
3. Ustalenie prawa do świadczenia uzupełniającego następuje na wniosek osoby uprawnionej składany odpowiednio do organu wypłacającego świadczenie emerytalno-rentowe albo rentę socjalną, a w przypadku pozostałych osób uprawnionych – do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
4.  Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane osoby uprawnionej:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) numer PESEL albo, jeżeli nie nadano tego numeru, serię i numer dowodu osobistego lub
numer paszportu,
d) adres miejsca zamieszkania,
e) adres miejsca pobytu lub ostatniego miejsca zamieszkania – w przypadku osoby
nieposiadającej adresu miejsca zamieszkania,
f) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż adres zamieszkania;
2) inne informacje, niezbędne do ustalenia prawa do świadczenia uzupełniającego;
3) wskazanie sposobu wypłaty świadczenia wraz z podaniem danych niezbędnych do jego
wypłaty, z zastrzeżeniem że w przypadku świadczeń, o których mowa w ust. 1, sposób
wypłaty świadczenia uzupełniającego jest taki sam jak wypłaty tych świadczeń;
4) podpis wnioskodawcy lub jego przedstawiciela ustawowego albo pełnomocnika.
5.  Do wniosku należy załączyć:
1) orzeczenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1, z wyjątkiem przypadku, gdy ten dokument jest już w posiadaniu organu właściwego;
2) w przypadku osób uprawnionych do emerytury i renty zagranicznej lub innego świadczenia zagranicznego o podobnym charakterze – dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń i ich wysokość, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą do spraw emerytalno-rentowych;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, oświadczenie osoby uprawnionej lub jej przedstawiciela ustawowego albo pełnomocnika o nieposiadaniu prawa do świadczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2, lub o posiadaniu prawa do świadczenia wraz ze wskazaniem jego nazwy, organu przyznającego oraz wysokości; w przypadku posiadania prawa do więcej niż jednego świadczenia – oświadczenie powinno wskazywać wszystkie przysługujące prawa do świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2.
6.  Ustalenie prawa do świadczenia uzupełniającego następuje w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
6. Wysokość świadczenia uzupełniającego
1.  Świadczenie uzupełniające przysługuje osobie uprawnionej w wysokości nie wyższej niż 500 zł miesięcznie, przy czym łączna kwota świadczenia uzupełniającego i świadczeń, o
których mowa w art. 2 ust. 2, nie może przekroczyć 1600 zł miesięcznie, z zastrzeżeniem wyłączeń, o których mowa w art. 2 ust. 2.
2.  W razie przyznania, ustania lub ponownego obliczenia wysokości świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2, świadczenie uzupełniające podlega ponownemu obliczeniu z urzędu, w taki sposób, aby łączna kwota świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2, wraz ze świadczeniem uzupełniającym, nie przekroczyła kwoty 1600 zł miesięcznie, z zastrzeżeniem wyłączeń, o których mowa w art. 2 ust. 2.
3.  Świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie uprawnionej, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem osoby uprawnionej, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozom elektronicznego
7. Termin, od którego przysługuje świadczenie uzupełniające
1.Świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.Ze świadczenia uzupełniającego nie dokonuje się potrąceń i egzekucji. Świadczenie uzupełniające nie dolicza się do dochodu w pomocy społecznej ani do dochodu w sprawie ustalenia prawa do dodatku mieszkaniowego. Od świadczenia nie pobiera się podatku dochodowego. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, osoby posiadające w tym dniu orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności i nie posiadające orzeczenia, o którym
mowa w art. 2 ust. 1, mogą wystąpić z wnioskiem o wydanie tego orzeczenia wraz z wnioskiem o świadczenie uzupełniające, jeżeli jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 2 ust. 2.
2.  W przypadku wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1, świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca złożenia wniosku o świadczenie uzupełniające,na
zasadach określonych w ustawie.

Wniosek do pobrania  wniosek o 500 dla niepłnosprawnych

W dniu 16.08.2019 roku (piątek) Ośrodek Pomocy Społecznej będzie czynny do godziny 12.00. Za utrudnienia przepraszamy.